Κυνίδαρος

Διάρκεια διαδρομής: 4 με 6 ώρες

Βαθμός δυσκολίας: 8/10

Τη διαδρομή αυτή μας την περιέγραψε η Κατερίνα Βερυκόκκου και όπως μας είπε πως είναι μαγευτική: Βλέπεις την ορεινή Νάξο, πλούσια βλάστηση, σπηλιές, εκκλησίες και φυσικά τα δύο χωριά: Το Τσικαλαριό και τον Κυνίδαρο. Ας δούμε λοιπόν ποια είναι η διαδρομή που μας προτείνει.

Ξεκινάς από το χωριό Τσικαλαριό, ανεβαίνεις μέχρι τον Άγιο Παχούμιο. Η θέα από αυτό το σημείο είναι πραγματικά μαγευτική: Βλέπεις να απλώνονται μπροστά σου τα χωριά: Φιλότι, Χαλκί, Δαμαριώνας, Σαγκρί και πρέπει οπωσδήποτε να τα απαθανατίσεις με την φωτογραφική σου μηχανή.

Συνεχίζεις να ανεβαίνεις το βουνό, σχεδόν σκαρφαλώνοντας, γιατί είναι δύσβατα, μέχρι να φτάσεις στην «Κόκκινη τσάπα», όπως λένε οι βοσκοί της περιοχής. (Εκεί κοντά είναι και το σπήλαιο των Νυμφών ή η Παναγία η Νυμφιώτισσα όπως λέγεται).

Προχωράς και φτάνεις στο εγκαταλελειμμένο λατομείο, όπου είναι η «Κόκκινη Τσάπα», αλλά θέλει πολύ προσοχή, γιατί έχει παντού βράχια, μεγάλες πέτρες και κλαδιά.

Μπορεί μπρος στιγμή να νομίζεις πως χάθηκες, αλλά αν κοιτάξεις ψηλά θα διακρίνεις ένας στρογγυλό κτίσμα, στα 400 μέτρα. Αυτή είναι η Παναγία η Νυμφιώτισσα. Η είσοδος της είναι λαξευμένη στην πλαγιά, πάνω στο βράχο.

Μπαίνοντας στην εκκλησία θέλει μεγάλη προσοχή γιατί είναι εγκαταλελειμμένη. Καλό είναι να έχεις μαζί σου ένα ξύλο ή ένα μπαστούνι, για να ανοίγεις δρόμο, γιατί έχει πολλά κλαδιά και πολλούς ιστούς αράχνης.

Αν προχωρήσεις λίγο θα δεις πως πρόκειται για μια σπηλιά που κόβει την ανάσα.

Στο βάθος έχει μια μαρμάρινη, καινούρια σχετικά, εικόνα αλλά και δυο πολύ παλιές, της Ζωοδόχου Πηγής. Στο τέμπλο δεν μπορείς να πλησιάσεις, γιατί έχει νερά, ωστόσο βλέπεις να κρέμεται ένα παλιό καντήλι.

Αξίζει βγαίνοντας από την σπηλιά, να ανέβεις την πλαγιά και να επεξεργαστείς τον τρούλο, ο οποίος είναι ένα κομψοτέχνημα. Θα σε επιβραβεύσει και η θέα, που είναι πραγματικά μαγευτική από τα 500 μέτρα υψόμετρο περίπου.

Από εδώ τώρα πρέπει να πάρεις το μονοπάτι για να βγεις στον Κυνίδαρο. Είναι ένα μονοπάτι με «περίεργα» δέντρα: Δρύες, Βελανιδιές, Πυρνιές και άλλα πολλά. ‘Όταν τα δεις θα καταλάβεις τι εννοούμε λέγοντας «περίεργα».

Πριν το γεφύρι του χωριού, περνώντας το ποτάμι ανεβαίνεις στον Άγιο Νικόλαο. Είναι ένα εκκλησάκι που πρέπει να έχει ανακαινιστεί πρόσφατα γιατί δείχνει καλοδιατηρημένο.

Περνάς από το οροπέδιο του Αμελαθιού, που έχει «χοιροσφάγια» και καταλήγεις στον Κυνίδαρο. Θέλει προσοχή, γιατί η περιοχή αυτή έχει πολλά πηγάδια!

Όταν φτάσεις στον Κυνίδαρο, κάθισε σε ένα από τα καφενεία του χωριού για να απολαύσεις έναν ωραίο ελληνικό καφέ ή μια δροσερή πορτοκαλάδα.

Tip: Πριν ξεκινήσεις από το Τσικαλαριό, ρώτα κάποιον από το χωριό, αν η διαδρομή είναι ακόμα προσβάσιμη, όπως μας την περιγράφει η κα. Κατερίνα Βερυκόκκου, γιατί κάποιες φορές κάποια σημεία, ειδικά σε τόσο ορεινές περιοχές, μπορεί λόγω καιρικών συνθηκών να είναι απολύτως μη προσβάσιμα πια αλλά και επικίνδυνα.